تابلو فرش شمس و مولانا اثر استاد فرشچیان

تابلو فرش شمس و مولانا

یکی از آثار معروف استاد فرشچیان ، تابلو فرش شمس و مولاناست .

استاد فرشچیان من باب این تابلو و این خلق اثر می گوید : در خلق این تابلو از شعر از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست، الهام گرفتم و سعی کردم در آن رنگهایی

را به کار ببرم که حالت روحانی و جذبه و کشش مولوی نسبت به شمس را به خوبی نشان بدهد.

شرکت تابلو فرش ایران، تابلو فرش شمس و مولانا را به صورت چاپی در انواع سایزهای مختلف تولید می کند.

در این تابلو ،سر شمس در میان نقوش منحنی مختلفی به تصویر کشیده شده است که هم خورشید را تداعی می کند و هم نشان دهنده ی این است که سر

شمس در بر گرفته ی همه ی جهان است.

مولانا نیز روی کره ی زمین نقش شده که شمس آن را نگه داشته ، به گونه ای که تمام دنیا زیر پای افکار مولوی است.

استاد فرشچیان ، برای مقابله با کشورهایی که مفاخر ایران را به خود منتسب کرده اند ، در طول مدت 2 ماه ، تابلوی شمس و مولانا را در آمریکا خلق نمود و

در مرداد ماه سال 86 در اصفهان از آن رونمایی کرد.

این تابلو در مراسمی هم زمان با سال نام گذاری شده به مولانا به وسیله ی یونسکو ، در نمایشگاه آثار نگارگری جمعی از هنرمندان نگارگر اصفهانی در مجمتمع

فرهنگی هنری فرشچیان اصفهان نمایش داده شد.

وی در این مراسم اظهار داشت که هدفش از خلق این تابلو ، که دو ماه به طول انجامیده ، شناساندن هویت ایرانی مولانا به جهانیان است .

چرا که به گفته ی استاد ، بسیاری از کشورهای دنیا، به خصوص اعراب ، با انتشار کتابهایی مفاخر ملی ایران  را به خود نسبت داده اند .

بنابراین برای مقابله با این حرکت آنان ، او دست به خلق این اثر زده است. تا مولانا را به عنوان شاعر و عارف ایرانی به جهانیان معرفی نماید.

فرشچیان همچنین یادآوری کرد که چند سال پیش کتابی به نام غروب علمای عجم منتشر شده که در آن کتاب دانشمندانی مانند سعدی ، مولانا ، حافظ و

حتی زکریا و ابوعلی سینا و …. را جزو دانشمندان عربی معرفی کرده است.

چندی بعد از آن نیز کتابی تحت عنوان نقوش العربیه هندسیه به رشته ی تحریر در آمده و به 27 زبان دنیا هم ترجمه شده است.

در این کتاب تمام نقوش نقاشی ایرانی را به نام نقاشی عربی معرفی کرده اند.

همچنین در این کتاب ، تمامی تصاویر مولوی را با یک کلاهی که نشانی از درویشان ترکیه است ، نشان می دهد . در صورتی که مولانا شاعری ایرانی است.

استاد فرشچیان برای دادن جوابیه به این کتابها ، تابلوی شمس و مولانا را کشیده است.

در کنار مولانا چندین کتاب است. شمس به کتابها اشاره می کند و می پرسد : اینها چه هستند ؟

: قیل و قال

شمس می گوید : تو با اینها چه کار داری و تمام کتابها را داخل آب می اندازد.

: ای درویش بعضی از این کتابها از پدرم یادگار مانده و منحصر به فرد و نایاب است.

شمس در آب دست می کند و کتابها را از آن خارج می کند . بدون اینکه ذره ای از کتابها خیس شده باشد.

مولانا با تعجب می گوید : این چه سری است ؟

شمس در جوابش می گوید : این ذوق و حال است که تو از آن خبر نداری. این داستان بر روی مولانا بسیار تاثیر می گذارد تا جایی که حالش تغییر یافته و درس و

بحث را کنار می گذارد . و به شوریدگی روی می آورد . و به اصطلاح تولدی دوباره پیدا می کند .

به این ترتیب مولانا با شمس تبریزی آشنا می شود و به عرفان ، شعر ، رقص و موسیقی روی می آورد .

دانش ظاهری را کنار می گذارد و به معرفت باطنی دست پیدا می کند کاری که هر کسی توانایی درک آن را ندارد.

داستانی آموزنده از شمس و مولانا

نقل شده ، روزی مولانا ، شمس را به خانه اش دعوت کرد .

شمس به آنجا رفت و بعد از دیدن وسایل پذیرایی به او گفت : آیا شراب هم آماده کرده ای ؟

مولانا گفت : مگر شرابخواری ؟!!!

شمس گفت : بله

مولانا گفت : ولی من نمی دانستم .

• حالا که فهمیده ای . پس شراب تهیه کن
• این موقع شب از کجا بیاورم ؟
• به خدمتکارت بگو.
• آبرو و حیثیتم از دست می رود.
• پس خودت تهیه کن .
• در این شهر همه مرا می شناسند . نمی توانم .
• اگر به من ارادت داری باید این کار را انجام دهی و گرنه نمی توانم غذا بخورم و نه صحبت کنم و نه بخوابم .

از آنجایی که مولوی به شمس ارادت بسیار داشت حاضر شد به محله ی نصاری نشین برود و شراب را بخرد.

وقتی مردم مولانا را در آن محل دیدند ، تعقیبش کردند و دیدند که او داخل میکده ای شد و شیشه ای شراب خرید. سپس آن را پنهان کرد و خارج شد.

مردم پشت سر او به راه افتادند و هر لحظه به تعدادشان افزوده می شد. تا به مسجدی رسید که خود پیش نماز آنجا بود.

رقیب مولانا در جمعیت تعقیب کننده بود و فریاد زد :

ای مردم ! شیخ جلال الدین که هر روز پشت سر او نماز می گذارید به محله ی نصاری نشین رفته و شراب خریده است .

این را گفت و ردا را از سر مولوی کشید . چشم مردم به شیشه شراب افتاد. مرد ادامه داد : این منافق که ادعای زهد و پارسایی می کند ، شراب خریداری

کرده است . و با خود به خانه می برد . سپس بر روی صورت مولانا آب دهان انداخت و به گونه ای بر سر مولانا زد که دستار از سر مولانا بر زمین افتاد.

زمانی که مردم این صحنه را دیدند و مولانا را دیدند که ساکت است و هیچ نمی گوید شکشان به یقین تبدیل شد که مولانا یک عمر با لباس زهد و تقوا آنها را

فریب داده است. در نتیجه آماده شدند که به او حمله کنند و او را بکشند .

در این هنگام شمس از راه رسید و فریاد زد : ای مردم بی حیا ، شرم نمی کنید که به مردی دیندار و فقیه تهمت شرابخواری می زنید.

این شیشه که می بینید حاوی سرکه است که هر روز با غذای خودش می خورد.

رقیب مولوی فریاد زد : این سرکه نیست بلکه شراب است.

شمس در شیشه را باز کرد و در کف دست همه ی مردم از جمله رقیب مولانا ریحت و بر همه ثابت شد که درون شیشه سرکه است.

رقیب به پای مولانا افتاد . دیگران هم دست او را بوسیدند و متفرق شدند. آنگاه مولوی از شمس پرسید : برای چه امشب مرا دچار این  فاجعه کردی تا مجبور

شوم آبرویم را ببرم ؟

شمس گفت : برای اینکه بدانی آن چیزی که به آن می نازی جز یک سرابی بیش نیست .

تو فکر می کردی که احترام یک مشت عوام برای تو سرمایه است . و ان هم ابدی . در حالیکه خود دیدی که با یک شک کوچک ، همه یآن از بین رفت و آب دهان

به صورتت انداختند و بر فرقت کوبیدند و قصد کشتنت را داشتند . این سرمایه ی تو همین بود که امشب دیدی و در یک لحظه بر باد رفت.

پس متکی به چیزی باش که با مروز زمان و تغییر شرایط از بین نرود.